سفارش تبلیغ
صبا ویژن
زبان آموزی

اگر بردبار نیستى خود را به بردبارى وادار چه کم است کسى که خود را همانند مردمى کند و از جمله آنان نشود . [نهج البلاغه]

نوشته شده توسط:   ف - اکبری شلدره  

خواندن، رویاروشدن با جهان متن
یکشنبه 101 شهریور 13  11:55 صبح

 خواندن، نتیجه‌ی رویارویی با هرگونه متن است؛

نخست باید یادآور شویم که «رویارویی» در این جا جنبه‌ی منفی ندارد و به معنای تقابل و پیکار نیست؛

بلکه هنگامی که خواننده به متن برمی‌خورد یا متن در برابرِ دریچه‌ی حس‌های او قرار می‌گیرد،

گونه‌ای تعامل، همکاری و هم‌افزایی در ذهن و زبان خواننده و جهان معنایی متن رخ می‌دهد؛

از این رو، خواندن از دیدِ ما، نوعی گفت و گو میان خواننده با متن است. متن از هر گونه‌ای که باشد؛

متن دیداری، متن شنیداری متن چشایی و ... ما بر این باوریم که خواندن، دعوت و فراخوانی از سوی خواننده است؛

بدان سان که «سارتر» نوشتن را دعوتی از سوی نویسنده می‌دانست. ( ر.ک: هم آوایی با جهان متن، 1399، ص 24)



  • کلمات کلیدی :
  • نظرات شما ()

    نوشته شده توسط:   ف - اکبری شلدره  

    جغرافیای متن
    پنج شنبه 101 شهریور 10  2:18 عصر

     

    هر پدیده­‌ای معمولاً، چند و چون، کرانه و سامان، پیدا و نهان، قلمرو و دامان، اندازه و میزان و گستره و کناره‌ای دارد که به آن، جغرافیا می‌گویند.

    متن هم از هرگونه که باشد، همین ویژگی‌ها و سامانه‌ها را دارد. در یک نگاهِ فراخ دامن و گسترده، متن دو چهره دارد: ساختار، محتوا یا صورت و معنا.

    خواست ما از «جغرافیای متن»، سیما یا ساختار متن است. این سیما و ساخت می‌تواند برونی یا دیداری باشد و یا نمودی درونی و ذهنی داشته باشد.

    برای نمونه، صدایی که می‌شنویم، در سامانه‌ی ذهن ما زیر و بم، ریخت، اندازه، پستی و بلندی و طنین دارد. کتابی که پیش رو داریم، هر برگش نظم و سامانی را نشان می‌دهد.

    واژه‌ها، عبارت‌ها، جمله‌ها، نشانه‌های نگارشی و بندهای یک نوشته، شهروندانِ جغرافیای متن هستند. (ر.ک: « هم آوایی با جهان متن، ص 42)

     



  • کلمات کلیدی :
  • نظرات شما ()

    نوشته شده توسط:   ف - اکبری شلدره  

    خواندن، شناخت و ادراک
    دوشنبه 101 مرداد 31  2:42 عصر

    خواستِ ما از «شناخت»، آشنایی، آگاهی و دانایی است.

    پیش از این گفته‌ایم که خواندن، مهارتی دریافتی به شمار می‌آید و

    گونه‌ای ارتباط، تعامل و گفت و گو است. هنگامی که متن را می‌خوانیم،

    داده‌های آن را دریافت می‌کنیم؛ یعنی تصاویرِ نمادهای نوشتاری (کلمات) را به چرخه‌ی ذهن می‌سپاریم و

    همزمان مفاهیم آن‌ها فراخوانده می‌شود. این حضور و با هم­آیی واژه‌ها و مفاهیم در سامانه‌ی ذهن،

    سببِ آشنایی، آگاهی، شناخت و دانایی و ادراک می‌شود و دو جهان (جهان متن و جهان خواننده) را به هم پیوند می‌دهد. ( ر.ک: « هم آوایی با جهان متن»، ص 30)



  • کلمات کلیدی :
  • نظرات شما ()

    نوشته شده توسط:   ف - اکبری شلدره  

    تصویرسازی شگردی کارا در آموزش
    شنبه 101 مرداد 1  2:6 عصر

    در پهنه ی زبان آموزی و آموزش مهارت های زبانی و نیز مهارت های ذهنی، تصویرسازی، شگردی بسیار کارا و اثربخش است.

    هم ذهن را مایه ور و سیراب می سازد و هم زبان را توانا و شناور.

    تصویر، هم به کمک حس های برونی( ظاهری) ساخته می شود و هم به یاری نیروی وهم و نیروی خیال و ...

    به همین سبب، گونه های تصویر می تواند فراوان باشد و شما از همه ی این توانایی های تصویرسازی

    در آموزش و یادگیری می توانید بهره بگیرد: تصویر دیداری، تصویر شنیداری، تصویر بویایی، تصویر پساوایی، تصویر چشایی،

    تصویر وهمی و تصویر خیالی و ... .

    از سوی دیگر، تصویر می تواند برونی باشد یا تصویری درونی باشد.

    از تصویر و توانایی تصویرسازی، در پرورش همه ی مهارت های زبانی( مهارت های خوانداری، مهارت های نوشتاری)

    و پرورش مهارت های ذهنی، می توان کمک گرفت.



  • کلمات کلیدی :
  • نظرات شما ()

    نوشته شده توسط:   ف - اکبری شلدره  

    گم گوشه های عاطفی در کنش خواندن
    سه شنبه 101 اردیبهشت 27  3:4 عصر

    خواندن با آوا و صدای بلند( آواخوانی)

    چگونگی تولید آوا در کُنشِ خواندن، تلفّظ واژگان، سرعت رفتارِ خوانش، گرمی، سردی،

    نرمی و بسیاری دیگر از ویژگی‌های صوتی در این نوع خواندن، قابل بررسی و ارزشیابی است.

    به همین سبب، در قلمرو آموزشی، این گونه‌ی خواندن، مورد تاکید و توجّه بیشتر قرار می‌گیرد؛

    زیرا حالت و کیفیت صدا،بسیاری از گُم‌گوشه‌های احساسی- عاطفی و زوایای ناپیدای شخصیتیِ خواننده‌ی متن

    را برای شنونده، آشکار می‌سازد. (ر.ک: کتاب « هم آوایی با جهان متن، 1399، ص 30)



  • کلمات کلیدی :
  • نظرات شما ()

    نوشته شده توسط:   ف - اکبری شلدره  

    کُنشِ خواندن
    سه شنبه 100 اسفند 3  9:39 صبح

     در هنگام خواندن، دریچه‌های گیرنده‌های حسّی گشوده می‌شود یا زبان در دهان به کار می‌افتد؛

    امّا راست آن است که این، ظاهر و برونه‌ی کُنش یا عمل خواندن است؛

    باطن و اندرونه‌ی خواندن، در کارایی و بارورسازی ذهن، نمودار می‌شود.

    استوانه و پشتوانه‌ی خواندن، سامانه‌ی ذهن است؛

    به همین سبب، خواندن، کنشی شناختی است؛ زیرا با فرایندهای مغزی در پیوند است. ( ر.ک: « هم آوایی با جهان متن، 1399، ص 26)



    نظرات شما ()

    نوشته شده توسط:   ف - اکبری شلدره  

    جغرافیای متن
    سه شنبه 100 آذر 16  7:51 عصر

     

    جغرافیای متن

    هر پدیده ای معمولاً، چند و چون، کرانه و سامان، پیدا و نهان، قلمرو و دامان، اندازه و میزان و گستره و کناره‌ای دارد که به آن، جغرافیا می‌گویند.

    متن هم از هر گونه که باشد، همین ویژگی‌ها و سامانه‌ها را دارد. در یک نگاه فراخ دامن و گسترده، متن دو چهره دارد: ساختار و محتوا یا صورت و معنا.

    خواست ما از «جغرافیای متن»، سیما یا ساختار متن است. این سیما و ساخت می‌تواند برونی یا دیداری باشد و یا نمودی درونی و ذهنی داشته باشد.

    برای نمونه، صدایی که می‌شنویم، در سامانه‌ی ذهن ما زیر و بم، ریخت، اندازه، پستی و بلندی و طنین دارد. کتابی که پیش رو داریم، هر برگش نظم و سامانی را نشان می‌دهد.

    واژه‌ها، عبارت‌ها، جمله‌ها، نشانه‌های نگارشی و بندهای یک نوشته، شهروندانِ جغرافیای متن هستند.

    هر یک از این باشندگان و ساکنانِ سرزمینِ متن، رنگ و بو و نام و نشانی دارند که بدان شناخته می‌شوند و به پاره ای از جغرافیای متن، پیوند می‌خورند...

    ( ر.ک:  هم آوایی با جهان متن، 1399، نشر تیرگان، تهران)



    نظرات شما ()

    نوشته شده توسط:   ف - اکبری شلدره  

    گفت و گو در کُنش خواندن
    شنبه 100 مهر 3  1:6 عصر

    -    خواندن، نتیجه‌ی رویارویی با هرگونه متن است؛
    نخست باید یادآور شویم که «رویارویی» در این جا جنبه‌ی منفی ندارد و به معنای تقابل و پیکار نیست؛ بلکه هنگامی که خواننده به متن برمی‌خورد یا متن در برابرِ دریچه‌ی حس‌های او قرار می‌گیرد،

    گونه‌ای تعامل، همکاری و هم‌افزایی در ذهن و زبان خواننده و جهان معنایی متن رخ می‌دهد؛ از این رو، کُنشِ خواندن از دیدِ ما، نوعی گفت و گو میان خواننده با متن است.

    متن از هر گونه‌ای که باشد؛ متن دیداری، متن شنیداری متن چشایی و ...
    ما بر این باوریم که خواندن، دعوت و فراخوانی از سوی خواننده است؛ بدان سان که «سارتر» نوشتن را دعوتی از سوی نویسنده می‌دانست.
    «ژان پل سارتر» در کتاب «ادبیات چیست» می‌نویسد: «نوشتن،دعوتی است از خواننده تا چیزی را که من از طریق زبان به آشکار کردنش همّت گماشته‌ام، هستی عینی بخشد». ( هم آوایی با جهان متن، 1399، ص 25)



  • کلمات کلیدی :
  • نظرات شما ()

    نوشته شده توسط:   ف - اکبری شلدره  

    سوته دلان
    جمعه 100 مرداد 15  10:44 صبح

     

    بیا، سوته دلان، گرد هم آییم 

    ( در سوگ دکتر سیدعلی کرامتی مقدّم، استاد زبان و ادب فارسی در استان خراسان رضوی )

    هنوز در تکانه و تب لرزه ی خبرِ دلگزای درگذشتِ همکارم دکتر کرامتی مقدّم هستم؛ با تمام دلم می‌گویم و می‌نویسم: «بیا سوته دلان گرد هم آییم» تا شاید در این همگریی و همگرایی، و همنوایی و همراهی، به همدلی برسیم و بارِ گرانِ مصیبت را با هم به دوش بکشیم که:

    زین درد، خون گریست سپهر و ستاره هم            خون گشت، قلبِ لعل و دل ِ سنگِ خاره هم‌

    ( فدایی مازندرانی)

    من و او که از آغاز جوانی، رخسار گرم و چشمان پُر از سوال و عسل دانش آموزان را بارها در کلاس ها به تماشا نشسته ایم و با نفس های پاک و همزاد با کتاب و کلاس، خو گرفته ایم؛ همین ره توشه ی همزیستی، بَسِمان است تا در دَمدمه‌ها و گردنه های هول خیز زندگی، پشتوانه مان باشد و رَهِ روشنایی را نشانمان دهد.

    دیروز، او بود و صدایش با سیمای کارِ آموزشی و تلاش ِ علمی، توأمان به چشم و گوش می آمد. امروز که رفت، صدایش با خاطره در انباره ی خیال و سیمایِ نکویش در گوشِ هوش و چشمِ دل ما، امتداد دارد.

    لیکن عزیز! رسم و راه و هنجارِ حیات دنیوی، این چنین است.

    همه کارهای جهان را در است           مگر مرگ، کان را در دیگر است

    (فردوسی)

    منطقِ آمدن و بودنِ ما در این ایرمان سرای، با رفتن به کمال و رَستن می‌انجامد.

    زایش و بالش و فرسایش، زنجیره‌های بی گمانِ زیستمان در این کاروانگه هستند که در کمینگهِ گسستن اند..

    على علیه‏السلام مى‏فرماید: خداى متعال، فرشته‏اى دارد که هر روز، بر آدمیان بانگ برمى‏‌آورد که بزایید براى مردن؛ بیندوزید براى نابود شدن؛ و بسازید براى ویران شدن:

    «إنَّ لِلّهِ مَلَکاً یُنادی فی کُلِّ یومٍ: لِدُوا لِلْمَوتِ وَاجْمَعُوا لِلْفَناءِ وَابْنُوا لِلْخَرابِ!».( نهج‏البلاغه، کلمات قصار، شماره 123)

    آری، ای عزیز! من و تو به هر سبک و سانی که چاره گری کنیم؛ همان خواهد شد که در دفترِ تقدیر، رفته است:«العبدُ یُدَبّر واللّهُ‏ یُقَدّر» و «تقدیرى یَضحَکُ بِتَدبیرک».

    گفتم از قیدش به دانایى برون آیم، ولیک      آن چنان، تدبیر کردم، وین چنین، تقدیر بود!

                (خواجوى کرمانى)

    به هر روی، آن چه در این توفانِ روحی و آشوب درون و در این روزگارِ برگ ریزِ انسان ها در کارزارِ کرونا، نسیمِ آسایش و آرامش را به ارمغان می آورَد و مرهمی بر زخم جان می نشانَد؛ پناهیدن به درگاه خدای مهربان است. آرامکده ی دل ها، یاد اوست: «أَلا بِذِکرِ اللَّهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ» (الرعد، 28).

    این اندازه گفتم و نوشتم تا کمی از سوزِ نهانی ام و شراره های آتشِ درونی ات را بکاهم و به خُنکای یادِ کرامت‌گونِ او، گوارا سازم؛ وگرنه:

    این قدر گر هم نگویم، ای سَند              شیشه ی دل، از ضعیفی بشکند

    شیشه ی دل را چو نازک دیده‌ام            بهرِ تسکین، بس قبا بدریده‌ام 

                                                                                (مولوی، مثنوی، دفتر پنجم)

    به گمانم حدود تابستان سال های 1385 یا 1386 بود که نخستین بار در دوره های تربیت مدرّس کتاب های نوپدید فارسی، دکتر کرامتی را دیدم و با ایشان آشنا شدم. قامتی بلند بالا داشت و به اندام بود. رخساری گندمگون داشت و از قسمتِ پیشانی، موی سرش به عقب نشسته بود. صبور و آرام، کم سخن و متین به چشم می آمد.

    از آن سال به بعد، چندین بار ایشان را در دوره های کشوری دیده بودم؛ معمولاً خاموش و موقّر بود. آخرین تماسِ شنیداری و گفت و گوی تلفنی من با دکتر کرامتی، در دی ماه سال 1399 بود که ایشان دبیر علمی همایش«الزامات آموزش زبان و ادبیات فارسی»بود و برای برنامه های آن، با هم سخن گفتیم.

    « تو گویی دو گوشم پُر آواز اوست». ( فردوسی)

    درگذشت روان شاد دکتر سید علی کرامتی مقدّم را به همه ی استادن و دبیران زبان و ادب فارسی، تسلیت می‌گویم؛ برای شادی روحِ آن برادر بزرگوار، «سلام و صلوات و فاتحه ای نثار باد».

    با نهایت ادب و ارادت و احترام، برای آن مرحوم، طلب رحمت و مغفرت الهی؛ و برای شما و بازماندگان آن شادروان، دلی آرام، تنی بی گزند، خانه ای آباد و فرجامی نیک، آرزو دارم.

    فریدون اکبری شلدره

    تهران

    پانزدهم مرداد یک هزار و چهارصد خورشیدی



  • کلمات کلیدی :
  • نظرات شما ()

    نوشته شده توسط:   ف - اکبری شلدره  

    انواع متن
    جمعه 100 اردیبهشت 10  6:52 عصر

     

    چیستیِ متن

    متن، آن چیزی است که در برابر دیدگان ما یا هر خواننده و بیننده، جای می‌گیرد و دست مایه‌ای برای به کار افتادن چرخه‌های کارخانه‌ی مغز می‌شود؛

    یعنی، هر صفحه، صحنه و رویداد یا آوایی، از دید ما متن است. از این رو، متن می‌تواند:

    - دیداری باشد؛ مانند تصویر، صحنه، فیلم یا رویداد.

    - شنیداری باشد؛ مانند هر صدایی که آگاهانه به آن گوش می‌سپاریم و در پی آن ذهن، معناسازی می‌کند.

    - خوانداری باشد؛ مانند این نوشته یا هر نوشته‌ی دیگر که در آن، کلمات، نماد دیداری هستند؛ به همین سبب، متن‌های خوانداری، متن‌های دیداری هم به شمار می‌روند.

    پس، متن نوشته و متن تصویری هر دو دیداری‏اند؛ تفاوتشان در این است که در متن دیداریِ تصویری، نمادِ خواندن، شکل، نگاره، صحنه یا رویداد است امّا در متن نوشتاری، نمادِ خواندن، واژه‌های سازمان یافته از الفبا هستند.

    هم‌چنان که از این نگاشته، دریافت می‌شود؛ ما بر این باوریـم که متن، جهانی و سازه‌هایی دارد و به گونه‌هایی بخش می‌شود.

                                        (ر.ک: «هم آوایی با جهان متن»، اکبری شلدره، 1399، نشر تیرگان، تهران،چاپ اوّل، ص18)



  • کلمات کلیدی :
  • نظرات شما ()

    <      1   2   3   4   5   >>   >

    لیست کل یادداشت های این وبلاگ
    کودک و زبان مادری - 5
    کودک و زبان مادری - 4
    کودک و زبان مادری-3
    کودک و زبان مادری-2
    کودک و زبان مادری -1
    زبان، شاهراه رسیدن به جهان نور و روشنایی و علم
    کالبد شکافی رمان «ملت عشق»
    نمایی از درون
    کارافزارهای خواندن
    واگرایی و جمهوری خوانش
    خواندن، رویاروشدن با جهان متن
    جغرافیای متن
    خواندن، شناخت و ادراک
    تصویرسازی شگردی کارا در آموزش
    گم گوشه های عاطفی در کنش خواندن
    [همه عناوین(245)][عناوین آرشیوشده]

    جمعه 103 فروردین 10

    کل:   565948   بازدید

    امروز:   2   بازدید

    دیروز:   35   بازدید

    فهرست

    [خـانه]

    [ RSS ]

    [ Atom ]

    [شناسنامه]

    [پست الکترونیــک]

    [ورود به بخش مدیریت]

    پیوندهای روزانه

    وبلاگ ادبی [263]
    سایت های ادبی [271]
    گروه ادبیات فارسی [688]
    [آرشیو(3)]

    آشنایی با من

    زبان آموزی

    لوگوی خودم

    زبان آموزی

    دسته بندی یادداشتها

    مقتل[2] . مقتل ، فدایی مازندرانی ، ادب عاشورایی . مقتل فدایی مازندرانی . مقتل فدایی مازندرانی ، نوحه ها . نشان اضافه، همزه، خط فارسی . نگرش شبکه ای ، فارسی ششم، رویکردخاص،رویکردعام، برنامه ی درسی ملی . نوروز . واژه های مصوّب . واژه، گزینش، بافت سخن، کاربست . کُنش خواندن، دریافت، فرایندهای مغزی . کودک، زبان، حس ها، واژه ها . کودکف زبان آموزی، حافظه ی شنیداری، ایرج میرزا . آبشخور . آداب نوشتن ، هنجارهای درست نویسی . آموزش ، فراشناخت ، هداف ، مراحل . آهنگ، لحن، عاطفه و فضای حسّی متن، ادبیات، علوم و فنون . آوردگاه، علوم، فنون، ادبیات، فارسی، دهم . انشا ،توسعه ی تفکر و پرورش توانایی . ایران . ایستگاه سوم - علوم - فنون . تربیت . تصویرگری، صندوقی، کتاب درسی . جشن . جنیدی . حافظ . خودارزیابی، پاسخ، علوم و فنون، ادبی، پایه ی دهم، کتاب درسی. . دگردیسی،فرارفتن،خاک شدن ،شکفتن،تیمار نفس سرگش . زبان . زبان آموزی،درهای علوم،حواس برونی . زبان فارسی، نشانه ها، نام گذاری و... . زبان، بافت ها و باروها، زمان.دگردیسی. . زبان، تلفّظ، کودکان، . زبان، زایش و فرسایش . زبان، گفتار، نوشتار، واژ، هم آیند و پس آیند. . زبان، کودک، مادرآوَرد بودن. . شعر فاطمی . صلاحی . صور خیال . طنز . علوم ، فنون، ادبیات، کارگاه، کالبدشکافی، فصل، پایه ی دهم . علوم و فنون، ادبی، خودارزیابی، تاریخ ادبیات . علوم، فنون، ادبی، خودارزیابی، دهم، قلمرو ها . علوم، فنون، ادبیات، کالبدشکافی، قلمرو ها، کتاب درسی . علوم، فنون، دهم، خوانش و نگارش . غزلیات شمس ، مولانا جلال الدین . فارس، آباده، سفرنگاشت . فارسی دهم، کالبد شکافی، قلمرو ها . فدایی ، اربعین . فدایی مازندرانی . فدایی مازندرانی ، صور خیال ، شعر عاشورایی . فدایی مازندرانی، مرثیه، هلال غم، محرم . فرهنگ، معلم، گوهر، هنر، پیکره و قلب . فرهنگستان . قرآن . کارگاه، تحلیل، علوم ،فنون، ادبیات، بازآموزی، یادیاری . کلیات، سوگ نامه، عاشورایی ، فدایی، مقتل منظوم . کودک . متن، جهان متن، رابطه، خوانش، چندآوایی . متن، خواننده، معنا . متن، ساختار و پیکره، جغرافیا . متن، گونه های متن، متن شنیداری . متن، مقام، حال و لحن . متن-خوانش پذیری- چندصدایی .

    آرشیو

    زبان آموری
    عاشورایی
    روش های یاد دهی - یادگیری
    بهاریه
    خواندن
    مولوی جلال فرهنگ
    فرهنگستان
    نام ها و یاد ها
    سپاس نامه
    درودی چو نور دل
    مهارت های نوشتاری

    اشتراک

     

    طراح قالب

    www.parsiblog.com