راستی  الگو چیست ؟

چه تفاوتی با روش دارد ؟

در قلمرو آموزش معمولا این دو را در کنار و هم شآن و هم شانه ی

 هم به کار می برند .

درنگ در این باره بایسته است . پس کمی بیاندیشیم .

الگوهاوحال ها (2)

درس ها و متن های ادبی؛ سرزمین حال هاست نه باریکه ی قال ها ! 

از این رو ؛روش های آموزشی این اقلیم با دیگر جزیره ها به یک ساخت و سان نیست و نخواهد بود.

اگر در درس های دیگر عقل و هوش و نیروی یادگیری کارا و اثربخش اند ؛ در سامان ادبی ؛

دل و بصیرت و نیرو و کشش نهان راهبر است . به دیگر سخن درس های ادبی پیش از هر چیز دیگر

باید دل نشان باشد . هم از دل نشانی بدهد و هم بردل فرو آید.

خاستگاه و فرودگاه ادبیات ؛ میدان هوایی دل است .

بنا بر این هر الگوی آموزشی در این جا پایگاهش بر ژرفای جان و دل باید استوار باشد.

ازاین رو ؛ آن چه برجسته تر از دگر حیطه ها می نماید ؛ حیطه ی عاطفی _ نگرشی است.

درس ادبیات به سبب جانمایه و اندرونه ی خویش پیوندی تنگ و باریک با این قلمرو دارد .

ادامه مطلب...

 انسان در هر دمی و حالی از گذر ایام روحیات ویژه ای دارد . جهان نهان وی به دریایی می ماند که گاهی آرام و خموش است و گاهی تپنده و پرخروش. دمی به نسیم ملایم بهاری مانند است و لحظه ای به هوای تب خیز و عرق ریز تابستان ؛ زمانی حال و هوای خزانی دارد و هنگامی دم سردی زمستانی  .

بر پایه ی آن چه گفتیم ؛ حالات آدمی و شناخت آنات و روحیات آن بسیار بایسته است به ویژه در آموزش که کاری دوسویه است این نکته نقش برجسته تر ی می یابد؛ زیرا دو انسان بلکه انسان ها یی با احوال متفاوت وگاهی ناهم سان و ناهمخوان و نا همنوا در برابر یکدیگر می ایستند.

به همین سبب از دید روش شناسی و به کار گیری الگو ها ی آموزشی توجه به این گوناگونی فراگیران از ضروریات است .

 در کلاسی که افراد با چشمانی از سوال و عسل به انتظار نشسته اند .باید نخست آهنگ

درون آنان را به گوش دل دریافت و آن گاه هم نوا با آن مضراب درس را بر تار و پود وجود یادگیرندگان نواخت.  ( در نوشته های پسینی به روش های آموزش خواهم پرداخت ) 

ادبیات یا سخنگان به زنجیره ی سخن‌های انسانی که در قالب‌های گفتاری، نوشتاری و یا دیگر قالب‌ها مانند قالب الکترونیکی گرد آمده باشند گفته می‌شود. ملت‌ها و تیره‌ها همانگونه که دارای نهادها، مکتب‌های فلسفی یا دوران‌های تاریخی هستند می‌توانند دارای ادبیات نیز باشند. در باور همگانی ادبیات یک تبار یا ملت  مجموعه متن‌هایی است که آثار ماندگار و برجسته ی پیشینیان و همروزگاران آن تبار و ملت را سامان می‌دهند. یکی از بخش ‌بندی‌های مشهور و پرکاربرد متن‌های ادبی، بخش ‌بندی دوگانه‌ایست که بر بنیاد آن نوشته ها به دو گونه ی اصلی شعر و نثر تقسیم می‌شوند. این طبقه‌بندی هنجار دیرینه‌ای در زبان فارسی و ادبیات جهان دارد. سخنوران و فیلسوفان از دیرباز در پی باز شناسی وکالبد شکافی  شعر و نثر بوده‌اند

کتاب مقوله بسیار مهمی است. البته من به کارهای هنری و تصویری- تلویزیون، سینما، یا این قبیل چیزها-خیلی اعتقاد دارم. اما کتاب نقش مخصوصی دارد. جای کتاب را هیچ چیزی پر نمی کند. کتاب را باید ترویج کرد... مردم باید به کتابخوانی عادت کنند و کتاب وارد زندگی بشود.(مقام معظم رهبری)