یکی از نیروگاه های بنیانی در ایران ،زبان پرتوان فارسی است . هسته ی این نیروگاه شگرف زبان، واژگان آن زبان است
که ما آن را قلب هر زبان می دانیم . بنابراین ،حفظ و نکوداشت و کاربری درست کلمات زبان ملی،کمک به سرزندگی و
پویا سازی قدرت و عظمت زبان است . در این میان، نقش برخی نهادهای رسمی فرهنگی – آموزشی و علمی، بسیار پر اهمیت است .
غنی سازی و زایایی زبان فارسی امروز به غیرت و خودباوری و بازگشت به خویشتن ایرانیان ، به ویژه دانش آموختگان ،
بازبسته است زیرا بسیار دیده ایم و شنیده ایم که برخی دانشگاه دیدگان در سخن و نوشته ی خود ،
تلاش دارند تا خود را با به کارگیری واژه های بیگانه اثبات کنند، تو گویی اگر همان معنا را با الفاظ شیرین و همه کس فهم فارسی بیان کنند ،
شأن خود ساخته ی علمی شان را از کف می دهند ،اما راست آن است که اینان در پس واژگان زبان بیگانه به ویژه زبان انگلیسی
که امروزه چونان انگلی به جان زبان های دنیا افتاده ،
سنگر گرفته اند و اگر آن سنگر و پرده برافتد، چیزی برای نمایاندن و گفتن ندارند .
حال آن که اگر به هسته ی نیروگاه عظیم زبان فارسی رو بیاورند ،زیبایی و شکوه و فریبایی آن را درخواهند یافت و
آن چه را در جاهای دیگر جست و جو می کردند ،نزد زبان مادری وملی خویش خواهند دید.
سال ها ، دل طلب جام جم از ما می کرد آن چه خود داشت ،ز بیگانه تمنا می کرد
