در زبان آموزی یکی از نخستین درگاه های آموزش و یادگیری زبان ، چشم است .چشم یکی از آفرینش ها و انشاهای آفریدگار است ،
بدان سان که در قرآن کریم آمده است : هوالذی انشأ لکم السمع و والابصار والافیده (مومنون /78).
چشم،مانند هر عضو دیگر بدن نیاز به تربیت و پرورش دارد تا به پایه و مایه ای برسد .اگر این نرمش دیداری در پروردگی چشم به کار آید
خوب دیدن به مهارت های دیدن انتقادی ، عبرت اندوزی ودرس آموزی چشمی وسواددیداری می انجامد و
دریاو اقیانوس ذهن و دامنه ی زبان ِزبان آموز را فراخ و فربه می سازد .
دو چشم ،چونان دو جویبار هستند که به درون ذهن سرازیراند ، چشمان ،درون ریز هستند زیرا نمودها و نگاره های دیداری و
نمادها و نشانه های خطی و نوشتاری دنیای بیرون ذهن و زبان را به جهان درون می برند.
شگردهای تربیت سواد بصری :
- درنگ در پدیده های دیداری و محسوس
- باریک نگری ،ریزبینی ودقّت
- پرسش در باره ی پدیده های پیرامونی
- دگرگونه دیدن و....
