تعلیم کیکاووسی
عنصرالمعالی در باب بیست و هفتم قابوس نامه «در پروردن فرزند» تاکید می کند که :به فرزندان نامی نیکو دهند وآنان را به دایگان
عاقل و مهربان بسپارند و پس از تعلیم قرآن ،سواری و طرز استعمال اسلحه و راه نگه داری آن را بیاموزند ،سپس به آن ها فنون
شنا کردن ،تبر و زوبین انداختن و نیزه باختن و چوگان زدن و کمان افکندن و دیگر هنرها را آموزش دهند».
آن گاه می افزاید :«درفضل خویش و هنر فرزندان ،تقصیر نباید کردن ودر آموختن ...حریص باید بودن و اگر معلّمان ،فرزند تو را از بهر تعلیم بزنند بر آن شفقت مبر و بگذار تا بزنند که کودک علم و هنر و ادب را به چوب آموزد نه به طبع ؛اما اگر از کودک بی ادبی آید و تو از وی به خشم شوی ،به دست خویش وی را مزن و به معلّمان او را بترسان و ادب ،ایشان را فرمای تا بکنند ؛تا کینه ی تو،اورا در دل نماند اما تو بر وی همیشه به هیبت باش ...(عنصرالمعالی ،ص134)
