- خواندن، نتیجهی رویارویی با هرگونه متن است؛
نخست باید یادآور شویم که «رویارویی» در این جا جنبهی منفی ندارد و به معنای تقابل و پیکار نیست؛
بلکه هنگامی که خواننده به متن برمیخورد یا متن در برابرِ دریچهی حسهای او قرار میگیرد،
گونهای تعامل، همکاری و همافزایی در ذهن و زبان خواننده و جهان معنایی متن رخ میدهد؛
از این رو، خواندن از دیدِ ما، نوعی گفت و گو میان خواننده با متن است. متن از هر گونهای که باشد؛
متن دیداری، متن شنیداری متن چشایی و ... ما بر این باوریم که خواندن، دعوت و فراخوانی از سوی خواننده است؛
بدان سان که «سارتر» نوشتن را دعوتی از سوی نویسنده میدانست. ( ر.ک: هم آوایی با جهان متن، 1399، ص 24)