نوشتن، مهارتی ارتباطی در زندگی اجتماعی و پلی به جهان فردا
انسان،آفریده ای است که زندگانی جمعی و همزیستی مهرآمیز و عاطفه بنیان دارد و از راه های گوناگون می تواند پس زمینه ی جهان درون خود را از پرده به در اندازد و به دیگران بگوید و از دیگران بشنود.
گاهی می توان از دریچه ی دو چشم، پل بست بر لب چشمان دیگری نشست و به دنیای درونش نگریست. گاهی می توان از گذرگاه دو گوش وارد جهان جان شنونده شد. گاهی به بویی و گاهی به لمس و پسودن چیزی و هنگامی هم با چشیدن مزه ای می توان راهی به فراسو یافت. اما از میان این همه ، شاید تنها راه دیرمان و و فرازمان ، بهره گیری ازخط و نوشتن اشت.
خط، نمادی نوشتاری است که همسو با هنجارهای زبانی و بر پایه ی پسند و پذیرش اهل زبان، کارایی و روایی می یابد و بخشی از حالات آوایی زبان را می نمایاند. در گذشته که خط یکسره، دست نویس بود، کاملا با ضرباهنگ وجودی نویسنده، همخویی و همخوانی داشت و نشان از پست و بلند درونه ی نویسنده و بازنمایاننده ی اطوار نهانی او بود. می شد از کج روی ها و راستکاری های قلم، به کژاندیشی و راست گمانی نگارنده اش راه یافت.
امروزه شاید به سبب ابزارنویسی، خط آن هویت و نمایندگی خود را از کف داده است. یعنی بهره گیری از نویسه ها و کارافزارهای نوشتاری، آن حس و حال را از خط و نوشته ربوده است. به گمانم خط، دیگر آن جلوه گری و دلربایی گذشته را ندارد و فقط خبررسان است و پیام نگاری می کند. کالبدی است که بی روح زیبایی شناختی، سبب معنا سازی می شود. خط قدیم چونان بلبل، خبر رسانی و معنا سازی می کرد؛ هم به چشم، فریبا بود و هم به معنی، جان پرور، اما خط و نوشته های برآمده از ابزارهای نو، چونان کلاغی هستند که تنها خبر می دهند، بی آن که شوقی برانگیزند.
به هر روی، دنیای امروز، پهنه ی ستد و داد است. راه این پیوند، ارتباط است. همه ی مهارت های زبانی در سنجش با نوشته، زیست و بود کوتاهی تری دارند؛ ماندگار نیستند. اما نوشته، مرز زمان را در می نوردد و علم و دانش را به چنگ می گیرد و به پسینیان می رساند.(قیدوا العلم بالکتابة ). آثار مکتوب، پلی به جهان فرداست.
پس با نوشتن، هم می توانیم با همروزگاران خود همسخن شویم و هم می توانیم با کسانی رویارو و هم آغوش گردیم که ما آنان را نمی بینیم ولی حس و حالمان را در فضای بیکرانه ی عالم خواهیم گسترد و با آنان همزیستی خواهیم داشت. خوب اندیشیدن و نیکو نوشتن، راهی برای بی فروغ کردن زنگار زمان است.
