نوشتن، یک مهارت است . هر مهارت با آموزش، ورزش ذهنی -زبانی، تمرین و تکرار فراگرفته و آموخته می شود . بنابراین ،توانایی و مهارت نوشتن نیز با آموزش و تمرین و تکرار ، کسب می شود. پس نویسندگی و نویسنده شدن چیزی شگفت و دست نیافتنی نیست. مانند هر مهارت دیگر ، به تمرین و پشتکار و تلاش پی‌گیر، وابسته است . البته نوشتن و نویسندگی خود ، محصول و نتیجه ی چند کار است و پیش درآمدهایی دارد. یعنی کسی می تواند خوب بنویسد که پیش تر، گام های زیر را پیموده و در آن زمینه ها تجربه هایی سودمند اندوخته باشد.
- جهان پیرامون و پدیده های دیداری را خوب، ببیند و آن را مطالعه کند.
- به همه ی آواها خوب گوش بدهد و ظرافت های هریک را دریابد .
- حس بویایی خود را نسبت به بوهای مختلف، خوب بپرورد.
- حس چشایی خود را نسبت به مزه ها بپروراند و پست و بلند هر مزه را بشناسد.
- از حس پساوایی و لامسه ی خود برای شناخت پدیده ها بهره بگیرد .
این پنج گام،آستان زبان گشایی و درگاه فربه سازی ذهن و زبان اند. بنیاد پنجگانه ی خدادادی در یادگیری و گشایش درهای علم و کسب دانش و معرفت برای هر آموزنده هستند .
