جمعه 92 فروردین 16  7:1 عصر

ای خدای پاک و رحمان ،حال ما نیکو بگردان

إذا رأیتُم الرّبیع فاکثروا ذکر النُّشور :این حدیث ،سخنی از  پیامبر اعظم(ص) در مورد بهار و آداب ورود و معرفت نسبت به بهار است. برپایه ی این سخن، هرگاه  بهار می­رسد باید فراوان آخرت را فرایادآوریم. هر گاه بهار را دیدید ،بسیار یاد رستاخیز کنید.رستاخیز طبیعت و گل و گیاه شما را به یاد نشور اصلی و رستاخیز هستی بیاندازد و این یاد را در دل و زبان پیوسته جاری کنید.

 

سال 91 هم ،نفس های پایانی خود را برآورد وگام های واپسینی خویش را برداشت و به شتاب از خانه و کاشانه ی من و شما گذشت و رفت تا  به گنجینه ی تاریخ و صندوقچه های خاکناک مادربزرگ راه یابد.

«الفُرصةُ تَمُرُّ مَرَّ السحاب » فرصت چونان ابر در گذر است !!

سال نودویک خورشیدی هم هرچه بود،با همه ی فریبایی، گذشت و به تاریخ  و عمر ما،برگی افزود و رفت :

       از دی که گذشت هرچه گویی ،خوش نیست       خوش باش و ز دی مگو ،که امروز خوش است(خیام)

حال و اکنونمان را در یابیم و از خدای بزرگ ،خوش بختی ،تندرستی ، شادان دلی و نیک فرجامی،برای خود و دیگرانسان های پاک نهاد، آرزو کنیم .

           بهاری داری از وی بر خور امروز     که هر فصلی نخواهد بود نوروز                          

            تا توانم چو باد نوروزی              نکنم دعوی کهن دوزی     (حکیم نظامی)

  نوروز از کهن ترین جشن های فرخنده ی ایرانی است که امروزه با فرّ و فروغی آیینی در ایران وجهان برگزار می شود .

رسم و راهی است که از آفرینش الهی درس می گیرد و  بر این باور است که با نو شدن دنیا در چنین دمی، 

انسان ها نیز این نوزایی را در تن و جان خود به کار گیرند و همراه با خانه تکانی ، تکانه هایی در دل ها پدید آورند .

بنیاد نوروز ایرانی بر مهر و نواخت انسانی استوار است بنابراین ،پالایش درون و مهرآیینی،نیکوترین ره آورد نوروزی است .

به جای بالارفتن از دیوار خانه و گردروبی از شیشه ها ،زنگار از زخسار ِحق بینِ دل ،برداریم  و  از درگاه پروردگار پاک بخواهیم که ما را از لغزش ها و لغزشگاه ها در امان نگاه دارد و دلی بی کینه و زلال و باصفا به ما ارزانی فرمایید .

         ای خدای پاک و بی انباز و یار        دست گیر و جرم ما را درگذار  (جلال الدین محمد)

         ز یاران ،کینه هرگز در دل یاران نمی ماند          به روی آب، جای قطره ی باران نمی ماند

                                                                                                                  (وحید قزوینی،دوره ی صفوی)

  نوروز بر همه ی ایرانیان گرم دل و مهربان ،فرّخ تر از پار و پیرار و اکنون باد .

  انشاالله سال نو ،برای ایران و ایرانیان سالی نیکو و پر خیر و برکت باشد تا در آن ،ارزش وجودی انسان بودن خویش را درک کنیم.

 روانشاد «آیت الله بهجت» فرمود:ما آمده ایم تا قیمت پیدا کنیم؛نه این که به هر قیمتی زندگی کنیم!

خدای رحمان ،به ما لطف کند و بصیرت بخشد تا زندگی ما معنا و معنویتی پیدا کند.

و هرگز مباد که زندگی ما حکایت آن یخ فروشی ،گردد که از او پرسیدند: یخ ها را فروختی؟ 

با حسرت و آه ،گفت :نه ،ولی تمام شد!

*

   سال ،می گردد که شاید چون تویی پیدا کند!

                                                                              *

            همه ساله ،بخت تو پیروز باد     (حکیم فردوسی)

حضرت آیت الله جوادی آملی در آخرین جلسه درس اخلاق سال 91  گفته در روایات ما آمده است که وقتی بهار را دیدید به یاد معاد باشید.چون در قرآن کریم یکی از نمونه‌های معاد را جریان بهار ذکر می‌کند.

نتیجه ی بحث این که بهار انسان را به یاد قیامت می‌اندازد و در قیامت این کارها جزء خطرناک‌ترین کارهایی است که دامنگیر تبهکاران می‌شود و آن «تَقلیب قلوب و تَقلیب ابصار» است. در تحویل سال که بهار است به خدا عرض می‌کنیم :

ای خدایی که دل‌ها را زیر و رو می‌کنی! ای خدایی که چشم‌ها را زیر و رو می‌کنی! ای خدایی که شب و روز را مدیریت می‌کنی !ای خدایی که سال را به سال دیگر،حال را به حال دیگر تبدیل می‌کنی، حال ما را به بهترین وجه تبدیل کن تا ما گرفتار تقلیب قلوب نشویم ،گرفتار تقلیب ابصار نشویم بلکه از احسن الأحوال بهره بگیریم.

این عصاره  ی دعاست بر اساس تناسبی که بین بهار هست (یک) و معاد است (دو) و حوادث تلخ معاد است (سه) این ها کاملاً یادآور جریان معاد است. پس اگر در روایات دارد :وقتی بهار آمد به یاد معاد باشید یکی از راه‌های تذکره معاد همین است که ما از تقلیب قلوب نجات پیدا کنیم ؛از تقلیب ابصار نجات پیدا کنیم.

جریان «مُقلّب القلوب و الأبصار» در قرآن دو جا ذکر شده و هر دو جا مربوط به مسئله معاد و قیامت است یکی اینکه فرمود :افراد کافری که دل هایشان را تطهیر نکردند ما در قیامت دل های این ها را زیر و رو می‌کنیم " وَنُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ وَأَبْصَارَهُمْ کَمَا لَمْ یُؤْمِنُوا بِهِ أَوَّلَ مَرَّةٍ ".

در آیه ی نود سوره ی مبارکه ی نور که از رجال الهی سخن به میان می‌آید ؛می‌فرماید: رجال الهی کسانی‌اند که "لاَّ تُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَلاَ بَیْعٌ عَن ذِکْرِ اللَّهِ " این ها کسانی‌اند که "یَخَافُونَ یَوْماً تَتَقَلَّبُ فِیهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ " این ها از روزی می‌ترسند که دل‌ها زیر و رو می‌شود ؛چشم‌ها برگردانده می‌شود و زیر و رو می‌شود که این هم باز مربوط به مسئله ی قیامت است.

                                                                                            ***

        برآمد باد صبح و بوی نوروز            به کام دوستان و بخت پیروز