مبانی زبان آموزی
جهان کودکان ،جهانی طربناک است .نازونیاز های روحی – روانی کودکان پیوسته بر بنیاد خیالِ پران و موسیقی نشاط انگیز و رقصان ،استوار است.نردبان خواهانی ها و نیاز های آنان ،پلکانی رو به چُستی و چالاکی و سر در سرزمین نور و روشنایی دارد.رفتار و حرکت بر این پلکان ، به آهنگ خیزان و رقصان پیش می رود.
دیگر از ویژگی های دنیای کودک ،جاندارپنداری است . در چشم او همه ی پدیده های عالم ،زنده اند،به همین سبب است که کودک با هر شی و جسمی که رویارو شده باشد ، به آسانی با وی هم سخن می شود.
پویه های ذهنی کودک ،بیش تر برگرد پدیده های دیداری و محسوس می چرخد ،به همین روی ، حرکتی از بیرون به درون و از عالم دیداری و محسوس به دنیای مفاهیم عقلی و ذهنی دارد.
زبان کودک نیز همرنگ نیازهای کودکانه است . زبان کودک همزمان با رشد جسمی و رشد ذهنی ، رشد می کند .این رشد با فرایندهای طبیعی بدن ،همسویی دارد و در این مرحله ،زبان نیز از جامعه و محیط پیرامونی کودک فراگرفته می شود و بدین سان ،اندک اندک گوش با آهنگ کلام و بافت آوایی سخن فارسی ،خو می گیرد.با رشد جسمانی ،دستگاه ها و اندام های صوتی و گفتاری نیز شکل می پذیرد و به تدریج ،مرحله ی زبان گشایی کودک آغاز می شود.
