خواستِ ما از «شناخت»، آشنایی، آگاهی و دانایی است.
پیش از این گفتهایم که خواندن، مهارتی دریافتی به شمار میآید و
گونهای ارتباط، تعامل و گفت و گو است. هنگامی که متن را میخوانیم،
دادههای آن را دریافت میکنیم؛ یعنی تصاویرِ نمادهای نوشتاری (کلمات) را به چرخهی ذهن میسپاریم و
همزمان مفاهیم آنها فراخوانده میشود. این حضور و با همآیی واژهها و مفاهیم در سامانهی ذهن،
سببِ آشنایی، آگاهی، شناخت و دانایی و ادراک میشود و دو جهان (جهان متن و جهان خواننده) را به هم پیوند میدهد. ( ر.ک: « هم آوایی با جهان متن»، ص 30)