مانند هر روز، صبح زود به دانشگاه شهید رجایی محل آموزش رسیدیم. تنها چیز جالبی که در مسیر رفتن خانه به دانشگاه به چشمم آمد این جمله بود که پشت یک نفتکش ( تانکر) در نزدیکی های پل صدر دیده بودم. نوشته شده بود:
« تنها رفیق بی کلک، باجناق».
ماشین ما سمند بود و من جلو نشسته بودم، از راننده ی خودرو پرسیدم: نوشته ی پشت این نفتکش را خواندی ؟ گفت نه، دقت نکردم. این جمله را با صدای بلند خواندم. راننده هم با نوایی بلندتر از خوانش من خندید و قهقه ای سرداد...
امروز به لطف پروردگار مهربان چهار زنگ و برنامه ی کلاسی با همراهی و همدلی مدرسان کشوری حاضر در این دوره برگزارشد. من و دیگر استادان برپایه ی برنامه ی آموزشی کار کتاب هفتم را به فرجام بردیم. آیا در نگاه مدرسان هم کار به انجام رسید یا نه ؟
باور من این است که همواره پایان فرایند خطی آموزش، آغاز پویه های ذهنی خوانندگان و فراگیران و شرکت کنندگان دوره است. آموزش، چونان درافکندن خرسنگی است در سطح آرام دریای به خود فروخفته، که پس از اندک زمانی خیزابه ها و امواج را در پی، خواهد انگیخت. هرچه از لحظه ها آغاز دور می شویم و به پایان نزدیک می شویم. دامنه و فراخنای تب و تاب و موج خیزی ها گسترده تر می شود.
من چون این غوغای درون مدرسان را در چشمانشان می دیدم و لب پَرشدن پرسش ها را از آنان می شنیدیم ، عصر امروز را نشست همگانی گذاشتم تا گرد هم آییم و همدیگر را بشنویم و هم افق شویم تا به ادراک همسو دست یابیم.
نشست از ساعت شانزده و چهل و پنج دقیقه تا هجده و بیست دقیق درازا یافت. نخست آقای علیرضا مجیدی کدکنی سروده ای نیکو که مایه های نقد اجتماعی نسبت به جایگاه و بی فروغ شدن شأن معلم را فریاد می کرد، خواند و جمعیت هم برایش کف کردند( ببخشید کف زدند). پس از آن هم اقای باوند سوادکوهی از استان مازندران، گاهنامه ی خوشه را معرفی کرد و همکاران را به همراهی و شرکت در تدوین مقاله فراخواند.
سپس من گفتم می خواهم سه موضوع را برایتان توضیح دهم و اگر زمان داشتم به برخی پرسش ها هم پاسخ دهم.موضوع ها:
- معرفی فارسی هفتم و هشتم و چند و چون تغییرات
- شیوه نامه ی ارزش یابی فارسی
- شیوه نامه ی ارزش یابی املا
پس از توضیح و بازگویی چگونگی ساختار و محتوای فارسی؛ بر دو مساله ی اصلی در آموزش فارسی
تاکید شد :
- توجّه ویژه به آموزش خرده مهارت های خوانداری
- توجه به تقویت سواد ادراکی
پس از این، حاضران پرسش خود را یک به یک گفتند و پاسخی شنیدند. یکی از مهم ترین پرسش ها در باره ی « تشدید» در زبان فارسی و چگونگی رویارویی دبیران با آن بود که در شرح گسترده بر این نکته پافشاری کردم که تشدید را در دو قلمرو و از دو دید باید ببینیم و داوری کنیم.
- تشدید عنصر آوایی زبان است و به همین سبب در آموزش زبان فارسی به عنوان نشانه ای آموزش داده می شود.
- املا پهنه ی نمود مکتوب زبان است و نشانه ی خطی تشدی تاثیری در ریخت نوشتاری واژه ندارد و بود و نبود آن در شکل املایی کلمه، بی اثر است، از این رو تشدید در ارزش یابی درس املا نباید نمره ای به خود اختصاص دهد.
